با یادی از شعر ارغوان استاد هوشنگ ابتهاج

در چشمان من

رنج می بینی

 در صدای من نیز.

 وقتی  می خندم

   چهره ام ،

 از گَرده های درد ورم می کند،

آهنگ ِ گــریـه ام ،

 چــــشمان ِ ترا

 جشنی می کند .

بر آوازِ ِ 

رودها و برکه ها

دریاها و اقیانوسها . . .

برین کــویـر تشنه همچنان

 غصه در حبسِ بارانست ، بارانست

 شرقی ترین آواز را

 روزی ترجمه می کنم

که چشمانت

برین کویر ستمدیده

            ببارند . . . ؟ ؟

                                              ح – ب

                                                 تــــــــــوهــــــم

                                                    1389/06/24